1 Koningen 12

² Het geschiedde nu, als Jerobeam, de zoon van Nebat, dit hoorde, daar hij nog in Egypte was (want hij was van het aangezicht van den koning Salomo gevloden; en Jerobeam woonde in Egypte),

² Now when Jeroboam the son of Nebat heard of it, he was living in Egypt (for he was yet in Egypt, where he had fled from the presence of King Solomon).

⁴ Uw vader heeft ons juk hard gemaakt; gij dan nu, maak uws vaders harden dienst, en zijn zwaar juk, dat hij ons opgelegd heeft, lichter, en wij zullen u dienen.

⁴ “Your father made our yoke hard; now therefore lighten the hard service of your father and his heavy yoke which he put on us, and we will serve you.”

⁶ En de koning Rehabeam hield raad met de oudsten, die gestaan hadden voor het aangezicht van zijn vader Salomo, als hij leefde, zeggende: Hoe raadt gijlieden, dat men dit volk antwoorden zal?

⁶ King Rehoboam consulted with the elders who had served his father Solomon while he was still alive, saying, “How do you counsel me to answer this people?”

⁸ Maar hij verliet den raad der oudsten, dien zij hem geraden hadden; en hij hield raad met de jongelingen, die met hem opgewassen waren, die voor zijn aangezicht stonden.

⁸ But he forsook the counsel of the elders which they had given him, and consulted with the young men who grew up with him and served him.

¹⁰ En de jongelingen, die met hem opgewassen waren, spraken tot hem, zeggende: Alzo zult gij zeggen tot dat volk, die tot u gesproken hebben, zeggende: Uw vader heeft ons juk zwaar gemaakt, maar maak gij het over ons lichter; alzo zult gij tot hen spreken: Mijn kleinste vinger zal dikker zijn dan mijns vaders lenden.

¹⁰ The young men who grew up with him spoke to him, saying, “Thus you shall say to this people who spoke to you, saying, ‘Your father made our yoke heavy, now you make it lighter for us!’ But you shall speak to them, ‘My little finger is thicker than my father’s loins!

¹² Zo kwam Jerobeam en het ganse volk tot Rehabeam op den derden dag, gelijk als de koning gesproken had, zeggende: Komt weder tot mij op den derden dag.

¹² Then Jeroboam and all the people came to Rehoboam on the third day as the king had directed, saying, “Return to me on the third day.”

¹⁴ En hij sprak tot hen naar den raad der jongelingen, zeggende: Mijn vader heeft uw juk zwaar gemaakt, maar ik zal boven uw juk nog daartoe doen; mijn vader heeft u met geselen gekastijd, maar ik zal u met schorpioenen kastijden.

¹⁴ and he spoke to them according to the advice of the young men, saying, “My father made your yoke heavy, but I will add to your yoke; my father disciplined you with whips, but I will discipline you with scorpions.”

¹⁶ Toen gans Israel zag, dat de koning naar hen niet hoorde, zo gaf het volk den koning weder antwoord, zeggende: Wat deel hebben wij aan David? Ja, geen erve hebben wij aan den zoon van Isai; naar uw tenten, o Israel! Voorzie nu uw huis, o David! Zo ging Israel naar zijn tenten.

¹⁶ When all Israel saw that the king did not listen to them, the people answered the king, saying,“What portion do we have in David?We have no inheritance in the son of Jesse;To your tents, O Israel!Now look after your own house, David!”So Israel departed to their tents.

¹⁸ Toen zond de koning Rehabeam Adoram, die over de schatting was; en het ganse Israel stenigde hem met stenen, dat hij stierf; maar de koning Rehabeam vervloekte zich om op een wagen te klimmen, dat hij naar Jeruzalem vluchtte.

¹⁸ Then King Rehoboam sent Adoram, who was over the forced labor, and all Israel stoned him to death. And King Rehoboam made haste to mount his chariot to flee to Jerusalem.

²⁰ En het geschiedde, als gans Israel hoorde, dat Jerobeam wedergekomen was, dat zij henen zonden, en hem in de vergadering riepen, en hem over gans Israel koning maakten; niemand volgde het huis Davids, dan de stam van Juda alleen.

²⁰ It came about when all Israel heard that Jeroboam had returned, that they sent and called him to the assembly and made him king over all Israel. None but the tribe of Judah followed the house of David.

²² Doch het woord van God geschiedde tot Semaja, den man Gods, zeggende:

²² But the word of God came to Shemaiah the man of God, saying,

²⁴ Zo zegt de HEERE: Gij zult niet optrekken, noch strijden tegen uw broederen, de kinderen Israels; een ieder kere weder tot zijn huis, want deze zaak is van Mij geschied. En zij hoorden het woord des HEEREN, en keerden weder, om weg te trekken naar het woord des HEEREN.

²⁴ ‘Thus says the Lord, “You must not go up and fight against your relatives the sons of Israel; return every man to his house, for this thing has come from Me.”’” So they listened to the word of the Lord, and returned and went their way according to the word of the Lord.

²⁶ En Jerobeam zeide in zijn hart: Nu zal het koninkrijk weder tot het huis van David keren.

²⁶ Jeroboam said in his heart, “Now the kingdom will return to the house of David.

²⁸ Daarom hield de koning een raad, en maakte twee gouden kalveren; en hij zeide tot hen: Het is ulieden te veel om op te gaan naar Jeruzalem; zie uw goden, o Israel, die u uit Egypteland opgebracht hebben.

²⁸ So the king consulted, and made two golden calves, and he said to them, “It is too much for you to go up to Jerusalem; behold your gods, O Israel, that brought you up from the land of Egypt.”

³⁰ En deze zaak werd tot zonde; want het volk ging heen voor het ene, tot Dan toe.

³⁰ Now this thing became a sin, for the people went to worship before the one as far as Dan.

³² En Jerobeam maakte een feest in de achtste maand, op den vijftienden dag der maand, gelijk het feest, dat in Juda was, en offerde op het altaar; van gelijken deed hij te Beth-El, offerende den kalveren, die hij gemaakt had; hij stelde ook te Beth-El priesteren der hoogten, die hij gemaakt had.

³² Jeroboam instituted a feast in the eighth month on the fifteenth day of the month, like the feast which is in Judah, and he went up to the altar; thus he did in Bethel, sacrificing to the calves which he had made. And he stationed in Bethel the priests of the high places which he had made.