'Des' in de Bijbel

Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte des velds zal met u bevredigd zijn.

Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Heeft niet de mens een strijd op de aarde, en zijn zijn dagen niet als de dagen des dagloners?

Mijn vlees is met het gewormte en met het gruis des stofs bekleed; mijn huid is gekliefd en verachtelijk geworden.

Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.

De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.

En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.

Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.

Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.

Mijn aangezicht is gans bemodderd van wenen, en over mijn oogleden is des doods schaduw.

Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.

De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.

Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.

Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.

Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

Hij zal wegvlieden als een droom, dat men hem niet vinden zal, en hij zal verjaagd worden als een gezicht des nachts.

Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.

Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.

Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!

Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

Of gij ziet de duisternis niet, en des water overvloed bedekt u.

Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.

Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.

Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.

In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.

Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

Hoeveel te min de mens, die een made is, en des mensen kind, die een worm is!

Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.

De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.

Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

Dit is het deel des goddelozen mensen bij God, en de erve der tirannen, die zij van den Almachtige ontvangen zullen.

Verschrikkingen zullen hem als wateren aangrijpen; des nachts zal hem een wervelwind wegstelen.

Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?

Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.

En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

Opdat zij wonen zouden in de kloven der dalen, de holen des stofs en der steenrotsen.

Daarom stort zich nu mijn ziel in mij uit; de dagen des druks grijpen mij aan.

Des nachts doorboort Hij mijn beenderen in mij, en mijn polsaderen rusten niet.

Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

De Geest Gods heeft mij gemaakt, en de adem des Almachtigen heeft mij levend gemaakt.

In den droom, door het gezicht des nachts, als een diepe slaap op de lieden valt, in de sluimering op het leger;

Want naar het werk des mensen vergeldt Hij hem, en naar eens ieders weg doet Hij het hem vinden.

Er is geen duisternis, en er is geen schaduw des doods, dat aldaar de werkers der ongerechtigheid zich verbergen mochten.

Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en zij worden verbrijzeld.

Opdat Hij op hem het geroep des armen brenge, en het geroep der ellendigen verhore.

Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des volks zijn.

Die ons geleerder maakt dan de beesten der aarde, en ons wijzer maakt dan het gevogelte des hemels?

Zie, God is geweldig, nochtans versmaadt Hij niet; geweldig is Hij in kracht des harten.

Alzo zou Hij ook u afgekeerd hebben van den mond des angstes tot de ruimte, onder dewelke geen benauwing zou geweest zijn; en het gerecht uwer tafel zou vol vettigheid geweest zijn.

Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het recht houden u vast.

Want Hij zegt tot de sneeuw: Wees op de aarde; en tot den plasregens des regens; dan is er de plasregen Zijner sterke regenen.

Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?

Zijn u de poorten des doods ontdekt, en hebt gij gezien de poorten van de schaduw des doods?

Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?

Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!

Heeft de regen een vader, of wie baart de druppelen des dauws?

Uit wiens buik komt het ijs voort, en wie baart den rijm des hemels?

Als met een steen verbergen zich de wateren, en het vlakke des afgrond wordt omvat.

Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?

Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?

Wie kan de wolken met wijsheid tellen, en wie kan de flessen des hemels nederleggen?

Wie heeft den woudezel vrij henengezonden, en wie heeft de banden des wilden ezels gelost?

Hij belacht het gewoel der stad; het menigerlei getier des drijvers hoort hij niet.

Zijn an u de verheugelijke vleugelen der pauwen? Of de vederen des ooievaars, en des struisvogels?

En vergeet, dat de voet die drukken kan, en de dieren des velds die vertrappen kunnen?

Want God heeft haar van wijsheid ontbloot, en heeft haar des verstands niet medegedeeld.

Tegen hem ratelt de pijlkoker, het vlammig ijzer des spies en der lans.

Omdat de bergen hem voeder voortbrengen, daarom spelen al de dieren des velds aldaar.

Onder schaduwachtige bomen ligt hij neder, in een schuilplaats des riets en des slijks.

Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters? [ (Job 40:25) Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden? ] [ (Job 40:26) Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd? ] [ (Job 40:27) Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer. ] [ (Job 40:28) Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden? ]

Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.

Met het gehoor des oors heb ik U gehoord; maar nu ziet U mijn oog.

Maar zijn lust is in des HEEREN wet, en hij overdenkt Zijn wet dag en nacht.

Ik zal niet vrezen voor tienduizenden des volks, die zich rondom tegen mij zetten.

[ (Psalms 3:9) Het heil is des HEEREN; Uw zegen is over Uw volk. Sela. ]

Des morgens, HEERE, zult Gij mijn stem horen; des morgens zal ik mij tot U schikken, en wacht houden.

Gij zult de leugensprekers verdoen; van den man des bloeds en des bedrogs heeft de HEERE een gruwel.

[ (Psalms 7:18) Ik zal den HEERE loven naar Zijn gerechtigheid, en den Naam des HEEREN, des Allerhoogsten, psalmzingen. ]

Wat is de mens, dat Gij zijner gedenkt, en de zoon des mensen, dat Gij hem bezoekt?

Schapen en ossen, alle die; ook mede de dieren des velds.