'Zijn' in de Bijbel

Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?

Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.

De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.

Daarom zijn strikken rondom u, en vervaardheid heeft u haastelijk beroerd.

Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.

De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.

Die rimpelachtig gemaakt zijn, als het de tijd niet was; een vloed is over hun grond uitgestort;

Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.

Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;

Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.

Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

Ik zou het recht voor Zijn aangezicht ordentelijk voorstellen, en mijn mond zou ik met verdedigingen vervullen.

Aan Zijn gang heeft mijn voet vastgehouden; Zijn weg heb ik bewaard, en ben niet afgeweken.

Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.

Want Hij zal volbrengen, dat over mij bescheiden is; en diergelijke dingen zijn er vele bij Hem.

Hierom word ik voor Zijn aangezicht beroerd; aanmerk het, en vrees voor Hem;

Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.

Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.

Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.

Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.

Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.

Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.

Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.

Heerschappij en vreze zijn bij Hem, Hij maakt vrede in Zijn hoogten.

Is er een getal Zijner benden? En over wien staat Zijn licht niet op?

Hoe zou dan een mens rechtvaardig zijn bij God, en hoe zou hij zuiver zijn, die van een vrouw geboren is?

Zie, tot de maan toe, en zij zal geen schijnsel geven; en de sterren zijn niet zuiver in Zijn ogen.

Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet.

Hij houdt het vlakke Zijns troons vast; Hij spreidt Zijn wolk daarover.

De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.

Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat Hij haar verheffing.

Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de langwemelende slang geschapen.

Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder Zijner mogendheden verstaan?

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;

Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

Zal God zijn geroep horen, als benauwdheid over hem komt?

Indien zijn kinderen vermenigvuldigen, het is ten zwaarde; en zijn spruiten zullen van brood niet verzadigd worden.

Zijn overgeblevenen zullen in den dood begraven worden, en zijn weduwen zullen niet wenen.

Hij bouwt zijn huis als een motte, en als een hoeder de hutte maakt.

Rijk ligt hij neder, en wordt niet weggenomen; doet hij zijn ogen open, zo is hij er niet.

De oostenwind zal hem wegvoeren, dat hij henengaat, en zal hem wegstormen uit zijn plaats.

En God zal dit over hem werpen, en niet sparen; van Zijn hand zal hij snellijk vlieden.

Een ieder zal over hem met zijn handen klappen, en over hem fluiten uit zijn plaats.

Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.

Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.

In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

Toen Hij Zijn lamp deed schijnen over mijn hoofd, en ik bij Zijn licht de duisternis doorwandelde;

En ik verbrak de baktanden des verkeerden, en wierp den roof uit zijn tanden.

Waartoe zou mij ook geweest zijn de krachten hunner handen? Zij was door ouderdom in hen vergaan.

Maar Hij zal tot een aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

Mijn ingewand ziedt, en is niet stil; de dagen der verdrukking zijn mij voorgekomen.

Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

Zijn toorn ontstak ook tegen zijn drie vrienden, omdat zij, geen antwoord vindende, nochtans Job verdoemden.

Als dan Elihu zag, dat er geen antwoord was in den mond van die drie mannen, ontstak zijn toorn.

De groten zijn niet wijs, en de ouden verstaan het recht niet.

Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

Zie, mijn verschrikking zal u niet beroeren, en mijn hand zal over u niet zwaar zijn.

Zie, Hij vindt oorzaken tegen mij, Hij houdt mij voor Zijn vijand.

Waarom hebt gij tegen Hem getwist? Want Hij antwoordt niet van al Zijn daden.

Opdat Hij den mens afwende van zijn werk, en van den man de hovaardij verberge;

Dat Hij zijn ziel van het verderf afhoude; en zijn leven, dat het door het zwaard niet doorga.

Ook wordt hij gestraft met smart op zijn leger, en de sterke menigte zijner beenderen;

Zodat zijn leven het brood zelf verfoeit, en zijn ziel de begeerlijke spijze;

Dat zijn vlees verdwijnt uit het gezicht, en zijn beenderen, die niet gezien werden, uitsteken;

En zijn ziel nadert ten verderve, en zijn leven tot de dingen, die doden.

Is er dan bij Hem een Gezant, een Uitlegger, een uit duizend, om den mens zijn rechten plicht te verkondigen;

Zo zal Hij hem genadig zijn, en zeggen: Verlos hem, dat hij in het verderf niet nederdale, Ik heb verzoening gevonden.

Zijn vlees zal frisser worden dan het was in de jeugd; hij zal tot de dagen zijner jonkheid wederkeren.

Hij zal tot God ernstiglijk bidden, Die in hem een welbehagen nemen zal, en zijn aangezicht met gejuich aanzien; want Hij zal den mens zijn gerechtigheid wedergeven.

Opdat hij zijn ziel afkere van het verderf, en hij verlicht worde met het licht der levenden.

Zo er redenen zijn, antwoord mij; spreek, want ik heb lust u te rechtvaardigen.

Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, zijn geest en zijn adem zou Hij tot Zich vergaderen;

Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen werk.

Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.

Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers zijn;

Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen verstaan hebben;

Opdat de huichelachtige mens niet meer regere, en geen strikken des volks zijn.

Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan? Spreek.

Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet met kloek verstand geweest zijn.

Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen tegen God.

Bemerk den hemel en zie; en aanschouw de bovenste wolken, zij zijn hoger dan gij.

Indien gij zondigt, wat bedrijft gij tegen Hem? Indien uw overtredingen menigvuldig zijn, wat doet gij Hem?

Uw goddeloosheid zou zijn tegen een man, gelijk gij zijt, en uw gerechtigheid voor eens mensen kind.