'De' in de Bijbel

De HEERE heeft de aarde door wijsheid gegrond, de hemelen door verstandigheid bereid.

Door Zijn wetenschap zijn de afgronden gekloofd, en de wolken druipen dauw.

Mijn zoon! laat ze niet afwijken van uw ogen; bewaar de bestendige wijsheid en bedachtzaamheid.

Vrees niet voor haastigen schrik, noch voor de verwoesting der goddelozen, als zij komt.

Want de HEERE zal met uw hoop wezen, en Hij zal uw voet bewaren van gevangen te worden.

Want de afwijker is den HEERE een gruwel; maar Zijn verborgenheid is met den oprechte.

De vloek des HEEREN is in het huis des goddelozen; maar de woning der rechtvaardigen zal Hij zegenen.

Zekerlijk, de spotters zal Hij bespotten, maar den zachtmoedigen zal Hij genade geven.

De wijzen zullen eer beerven; maar elkeen der zotten neemt schande op zich.

Hoort, gij kinderen! de tucht des vaders, en merkt op, om verstand te weten.

Verkrijg wijsheid, verkrijg verstand; vergeet niet, en wijk niet van de redenen mijns monds.

De wijsheid is het voornaamste; verkrijg dan wijsheid, en verkrijg verstand met al uw bezitting.

Hoor, mijn zoon! en neem mijn redenen aan, en de jaren des levens zullen u vermenigvuldigd worden.

Ik onderwijs u in den weg der wijsheid; ik doe u treden in de rechte sporen.

Grijp de tucht aan, laat niet af; bewaar ze, want zij is uw leven.

De weg der goddelozen is als donkerheid, zij weten niet, waarover zij struikelen zullen.

Behoed uw hart boven al wat te bewaren is, want daaruit zijn de uitgangen des levens.

Doe de verkeerdheid des monds van u weg, en doe de verdraaidheid der lippen verre van u.

Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.

Haar voeten dalen naar den dood, haar treden houden de hel vast.

Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;

Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;

En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!

En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!

Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;

Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.

Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;

Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.

Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.

Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.

Gij zijt verstrikt met de redenen uws monds; gij zijt gevangen met de redenen uws monds.

Doe nu dit, mijn zoon! en red u, dewijl gij in de hand uws naasten gekomen zijt; ga, onderwerp uzelven, en sterk uw naaste.

Red u, als een ree uit de hand des jagers, en als een vogel uit de hand des vogelvangers.

Ga tot de mier, gij luiaard! zie haar wegen, en word wijs;

Deze zes haat de HEERE; ja, zeven zijn Zijn ziel een gruwel:

Mijn zoon, bewaar het gebod uws vaders, en verlaat de wet uwer moeder niet.

Als gij wandelt, zal dat u geleiden; als gij nederligt, zal het over u de wacht houden; als gij wakker wordt, zal hetzelve met u spreken.

Want het gebod is een lamp, en de wet is een licht, en de bestraffingen der tucht zijn de weg des levens;

Om u te bewaren voor de kwade vrouw, voor het gevlei der vreemde tong.

Want door een vrouw, die een hoer is, komt men tot een stuk broods; en eens mans huisvrouw jaagt de kostelijke ziel.

Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.

Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;

Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.

En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;

Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.

In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;

Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;

Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;

Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.

Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.

Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.

Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.

Haar huis zijn wegen des grafs, dalende naar de binnenkameren des doods.

Roept de Wijsheid niet, en verheft niet de Verstandigheid Haar stem?

Op de spits der hoge plaatsen, aan den weg, ter plaatse, waar paden zijn, staat Zij;

Aan de zijde der poorten, voor aan de stad, aan den ingang der deuren roept Zij overluid:

Tot u, o mannen! roep Ik, en Mijn stem is tot de mensenkinderen.

Hoort, want ik zal vorstelijke dingen spreken, en de opening Mijner lippen zal enkel billijkheid zijn.

Want Mijn gehemelte zal de waarheid bedachtelijk uitspreken, en de goddeloosheid is Mijn lippen een gruwel.

Al de redenen Mijns monds zijn in gerechtigheid; er is niets verdraaids, noch verkeerds in.

Ik, Wijsheid, woon bij de kloekzinnigheid, en vinde de kennis van alle bedachtzaamheid.

De vreze des HEEREN is, te haten het kwade, de hovaardigheid, en den hoogmoed, en den kwaden weg; Ik haat ook den mond der verkeerdheden.

Raad en het wezen zijn Mijne; Ik ben het Verstand, Mijne is de Sterkte.

Door Mij regeren de koningen, en de vorsten stellen gerechtigheid.

Door Mij heersen de heersers, en de prinsen, al de rechters der aarde.

Ik doe wandelen op den weg der gerechtigheid, in het midden van de paden des rechts;

De HEERE bezat Mij in het beginsel Zijns wegs, voor Zijn werken, van toen aan.

Ik ben van eeuwigheid af gezalfd geweest; van den aanvang, van de oudheden der aarde aan.

Ik was geboren, als de afgronden nog niet waren, als nog geen fonteinen waren, zwaar van water;

Aleer de bergen ingevest waren, voor de heuvelen was Ik geboren.

Hij had de aarde nog niet gemaakt, noch de velden, noch de aanvang van de stofjes der wereld.

Toen Hij de hemelen bereidde, was Ik daar; toen Hij een cirkel over het vlakke des afgronds beschreef;

Toen Hij de opperwolken van boven vestigde; toen Hij de fonteinen des afgronds vastmaakte;

Toen Hij der zee haar perk zette, opdat de wateren Zijn bevel niet zouden overtreden; toen Hij de grondvesten der aarde stelde;

Spelende in de wereld Zijns aardrijks, en Mijn vermakingen zijn met de mensenkinderen.

Hoort de tucht, en wordt wijs, en verwerpt die niet.

Welgelukzalig is de mens, die naar Mij hoort, dagelijks wakende aan Mijn poorten, waarnemende de posten Mijner deuren.

De opperste Wijsheid heeft Haar huis gebouwd; Zij heeft Haar zeven pilaren gehouwen.

Zij heeft Haar dienstmaagden uitgezonden; Zij nodigt op de tinnen van de hoogten der stad:

Wie is slecht? Hij kere zich herwaarts! Tot de verstandeloze zegt Zij:

Verlaat de slechtigheden, en leeft; en treedt in den weg des verstands.

De vreze des HEEREN is het beginsel der wijsheid, en de wetenschap der heiligen is verstand.

Want door Mij zullen uw dagen vermenigvuldigen, en de jaren des levens zullen u toegedaan worden.

Een zotte vrouw is woelachtig, de slechtigheid zelve, en weet niet met al.

En zij zit aan de deur van haar huis, op een stoel, op de hoge plaatsen der stad;

De gestolen wateren zijn zoet, en het verborgen brood is liefelijk.

Maar hij weet niet, dat aldaar doden zijn; haar genoden zijn in de diepten der hel.

De spreuken van Salomo. Een wijs zoon verblijdt den vader; maar een zot zoon is zijner moeder droefheid.

Schatten der goddeloosheid doen geen nut; maar de gerechtigheid redt van den dood.

De HEERE laat de ziel des rechtvaardigen niet hongeren; maar de have der goddelozen stoot Hij weg.

Die met een bedriegelijke hand werkt, wordt arm; maar de hand der vlijtigen maakt rijk.

De gedachtenis des rechtvaardigen zal tot zegening zijn; maar de naam der goddelozen zal verrotten.

Die wijs van hart is, neemt de geboden aan; maar die dwaas is van lippen, zal omgeworpen worden.

De mond des rechtvaardigen is een springader des levens; maar het geweld bedekt den mond der goddelozen.

Haat verwekt krakelen; maar de liefde dekt alle overtredingen toe.

In de lippen des verstandigen wordt wijsheid gevonden; maar op den rug des verstandelozen de roede.

De wijzen leggen wetenschap weg; maar den mond des dwazen is de verstoring nabij.

Des rijken goed is een stad zijner sterkte; de armoede der geringen is hun verstoring.

Het werk des rechtvaardigen is ten leven; de inkomst des goddelozen is ter zonde.