וַהֲדַ֞ד
wa·hă·ḏaḏ
שָׁמַ֣ע
šā·ma‘
בְּמִצְרַ֗יִם
bə·miṣ·ra·yim,
כִּֽי־
kî-
שָׁכַ֤ב
šā·ḵaḇ
דָּוִד֙
dā·wiḏ
עִם־
‘im-
with
、 אֲבֹתָ֔יו
’ă·ḇō·ṯāw,
וְכִי־
wə·ḵî-
、 מֵ֖ת
mêṯ
was dead
יוֹאָ֣ב
yō·w·’āḇ
שַֽׂר־
śar-
הַצָּבָ֑א
haṣ·ṣā·ḇā;
of the army
וַיֹּ֤אמֶר
way·yō·mer
and said
הֲדַד֙
hă·ḏaḏ
אֶל־
’el-
to
、 פַּרְעֹ֔ה
par·‘ōh,
、 שַׁלְּחֵ֖נִי
šal·lə·ḥê·nî
let me depart
וְאֵלֵ֥ךְ
wə·’ê·lêḵ
that I may go
אֶל־
’el-
to
. אַרְצִֽי׃
’ar·ṣî.