וַיְהִ֤י
way·hî
And as was
עֹבַדְיָ֙הוּ֙
‘ō·ḇaḏ·yā·hū
、 בַּדֶּ֔רֶךְ
bad·de·reḵ,
on [his] way
、 וְהִנֵּ֥ה
wə·hin·nêh
and suddenly
אֵלִיָּ֖הוּ
’ê·lî·yā·hū
לִקְרָאת֑וֹ
liq·rā·ṯōw;
וַיַּכִּרֵ֙הוּ֙
way·yak·ki·rê·hū
וַיִּפֹּ֣ל
way·yip·pōl
and fell
עַל־
‘al-
on
、 פָּנָ֔יו
pā·nāw,
his face
、 וַיֹּ֕אמֶר
way·yō·mer
and said
הַאַתָּ֥ה
ha·’at·tāh
[Is] you
זֶ֖ה
zeh
אֲדֹנִ֥י
’ă·ḏō·nî
my lord
؟ אֵלִיָּֽהוּ׃
’ê·lî·yā·hū.