וַיִּגַּ֨שׁ
way·yig·gaš
אֵלָ֜יו
’ê·lāw
to him
יְהוּדָ֗ה
yə·hū·ḏāh,
、 וַיֹּאמֶר֮
way·yō·mer
and said
בִּ֣י
Oh
、 אֲדֹנִי֒
’ă·ḏō·nî
my lord
יְדַבֶּר־
yə·ḏab·ber-
、 נָ֨א
please
עַבְדְּךָ֤
‘aḇ·də·ḵā
דָבָר֙
ḏā·ḇār
בְּאָזְנֵ֣י
bə·’ā·zə·nê
in the ears
、 אֲדֹנִ֔י
’ă·ḏō·nî,
of my lord
וְאַל־
wə·’al-
and not
יִ֥חַר
yi·ḥar
אַפְּךָ֖
’ap·pə·ḵā
– בְּעַבְדֶּ֑ךָ
bə·‘aḇ·de·ḵā;
כִּ֥י
כָמ֖וֹךָ
ḵā·mō·w·ḵā
. כְּפַרְעֹֽה׃
kə·p̄ar·‘ōh.