Job 18:2

Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?

Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

En gewisselijk, o Job! hoor toch mijn redenen, en neem al mijn woorden ter ore.

Die antwoord geeft, eer hij zal gehoord hebben, dat is hem dwaasheid en schande.

Zo dan, mijn geliefde broeders, een iegelijk mens zij ras om te horen, traag om te spreken, traag tot toorn;

Schriftkennis schatkamer niet toegevoegd