Een psalm van Asaf, voor den opperzangmeester, over Jeduthun. (1a) Mijn stem is tot God, en ik roep; mijn stem is tot God, en Hij zal het oor tot mij neigen.

Ik zal de daden des HEEREN gedenken; ja, ik zal gedenken Uw wonderen van ouds her;

O God! Uw weg is in het heiligdom; wie is een groot God, gelijk God?

Gij zijt die God, Die wonder doet; Gij hebt Uw sterkte bekend gemaakt onder de volken.

En zal al Uw werken betrachten, en van Uw daden spreken.

Uw weg was in de zee, en Uw pad in grote wateren, en Uw voetstappen werden niet bekend.

Ik dacht aan mijn snarenspel; in den nacht overlegde ik in mijn hart, en mijn geest onderzocht:

Ten dage mijner benauwdheid zocht ik den HEERE; mijn hand was des nachts uitgestrekt, en liet niet af; mijn ziel weigerde getroost te worden.

Zal dan de Heere in eeuwigheden verstoten, en voortaan niet meer goedgunstig zijn?

De wateren zagen U, o God! de wateren zagen U, zij beefden; ook waren de afgronden beroerd.

[ (Psalms 77:21) Gij leiddet Uw volk, als een kudde door de hand van Mozes en Aaron. ]

Daarna zeide ik: Dit krenkt mij; maar de rechterhand des Allerhoogsten verandert.

Het geluid Uws donders was in het ronde; de bliksemen verlichtten de wereld; de aarde werd beroerd en daverde.

Dacht ik aan God, zo maakte ik misbaar; peinsde ik, zo werd mijn ziel overstelpt. Sela.

De dikke wolken goten water uit; de bovenste wolken gaven geluid; ook gingen Uw pijlen daarhenen.

Gij hieldt mijn ogen wakende; ik was verslagen, en sprak niet.

Gij hebt Uw volk door Uw arm verlost; de kinderen van Jakob en van Jozef. Sela.

Houdt Zijn goedertierenheid in eeuwigheid op? Heeft de toezegging een einde, van geslacht tot geslacht?

Heeft God vergeten genadig te zijn? Heeft Hij Zijn barmhartigheden door toorn toegesloten? Sela.

Ik overdacht de dagen van ouds, de jaren der eeuwen.