'Kinderen' in de Bijbel

Hoort, gij kinderen! de tucht des vaders, en merkt op, om verstand te weten.

Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.

Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.

Nu dan, kinderen! hoort naar Mij; want welgelukzalig zijn zij, die Mijn wegen bewaren.

De goede zal zijner kinders kinderen doen erven; maar het vermogen des zondaars is voor de rechtvaardige weggelegd.

In de vreze des HEEREN is een sterk vertrouwen, en Hij zal Zijn kinderen een Toevlucht wezen.

De kroon de ouden zijn de kindskinderen, en der kinderen sieraad zijn hun vaderen.

De rechtvaardige wandelt steeds in zijn oprechtheid; welgelukzalig zijn zijn kinderen na hem.

Koph. Haar kinderen staan op, en roemen haar welgelukzalig; ook haar man, en hij prijst haar, zeggende: