、 וַֽיְהִי֙
way·hî
So it was
כְּהַכּוֹתָ֔ם
kə·hak·kō·w·ṯām,
、 וְנֵֽאשֲׁאַ֖ר
wə·nê·šă·’ar
and was left [alone] 、
אָ֑נִי
’ā·nî;
I
וָאֶפְּלָ֨ה
wā·’ep·pə·lāh
and I fell
עַל־
‘al-
on
、 פָּנַ֜י
pā·nay
my face
、 וָאֶזְעַ֗ק
wā·’ez·‘aq,
and cried out
、 וָֽאֹמַר֙
wā·’ō·mar
and said
אֲהָהּ֙
’ă·hāh
Ah
אֲדֹנָ֣י
’ă·ḏō·nāy
! יְהוִ֔ה
Yah·weh,
GOD !
הֲמַשְׁחִ֣ית
hă·maš·ḥîṯ
will destroy
אַתָּ֗ה
’at·tāh,
אֵ֚ת
’êṯ
-
כָּל־
kāl-
שְׁאֵרִ֣ית
šə·’ê·rîṯ
יִשְׂרָאֵ֔ל
yiś·rā·’êl,
בְּשָׁפְכְּךָ֥
bə·šā·p̄ə·kə·ḵā
אֶת־
’eṯ-
-
חֲמָתְךָ֖
ḥă·mā·ṯə·ḵā
עַל־
‘al-
on
؟ יְרוּשָׁלִָֽם׃
yə·rū·šā·lim.