וַיֹּאמְר֞וּ
way·yō·mə·rū
אִ֣ישׁ
’îš
אֶל־
’el-
to
、 אָחִ֗יו
’ā·ḥîw,
אֲבָל֮
’ă·ḇāl
אֲשֵׁמִ֣ים ׀
’ă·šê·mîm
אֲנַחְנוּ֮
’ă·naḥ·nū
we [are]
עַל־
‘al-
、 אָחִינוּ֒
’ā·ḥî·nū
אֲשֶׁ֨ר
’ă·šer
רָאִ֜ינוּ
rā·’î·nū
we saw
צָרַ֥ת
ṣā·raṯ
、 נַפְשׁ֛וֹ
nap̄·šōw
of his soul
בְּהִתְחַֽנְנ֥וֹ
bə·hiṯ·ḥan·nōw
אֵלֵ֖ינוּ
’ê·lê·nū
with us
וְלֹ֣א
wə·lō
and not
– שָׁמָ֑עְנוּ
šā·mā·‘ə·nū;
we did listen
עַל־
‘al-
כֵּן֙
kên
בָּ֣אָה
bā·’āh
אֵלֵ֔ינוּ
’ê·lê·nū,
upon us
הַצָּרָ֖ה
haṣ·ṣā·rāh
. הַזֹּֽאת׃
haz·zōṯ.