וַיֹּ֤אמֶר
way·yō·mer
But said
הָאִישׁ֙
hā·’îš
the man
אֶל־
’el-
to
、 יוֹאָ֔ב
yō·w·’āḇ,
Joab
[ולא]
wə·lō
-
(וְל֨וּא‪‬)
wə·lū
אָנֹכִ֜י
’ā·nō·ḵî
I
שֹׁקֵ֤ל
šō·qêl
עַל־
‘al-
in
、 כַּפַּי֙
kap·pay
my hand
אֶ֣לֶף
’e·lep̄
כֶּ֔סֶף
ke·sep̄,
לֹֽא־
lō-
not
אֶשְׁלַ֥ח
’eš·laḥ
יָדִ֖י
yā·ḏî
my hand
אֶל־
’el-
– בֶּן־
ben-
son
הַמֶּ֑לֶךְ
ham·me·leḵ;
of the king
כִּ֣י
בְאָזְנֵ֜ינוּ
ḇə·’ā·zə·nê·nū
צִוָּ֣ה
ṣiw·wāh
הַמֶּ֗לֶךְ
ham·me·leḵ,
the king
אֹ֠תְךָ
’ō·ṯə·ḵā
וְאֶת־
wə·’eṯ-
and
אֲבִישַׁ֤י
’ă·ḇî·šay
וְאֶת־
wə·’eṯ-
and
、 אִתַּי֙
’it·tay
Ittai
、 לֵאמֹ֔ר
lê·mōr,
saying
שִׁמְרוּ־
šim·rū-
מִ֕י
בַּנַּ֖עַר
ban·na·‘ar
. בְּאַבְשָׁלֽוֹם׃
bə·’aḇ·šā·lō·wm.