Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;

Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?

Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?

Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;

Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.

Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.

(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).

Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;

(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?

En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;

Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;

Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;

Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;

En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;

Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.

Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!

Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;

Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.

Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?

Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!

Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;

(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!