Er was nu een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam.

Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;

Er was een man in het land Uz, zijn naam was Job; en dezelve man was oprecht, en vroom, en godvrezende, en wijkende van het kwaad.

En hij zeide: Naakt ben ik uit mijner moeders buik gekomen, en naakt zal ik daarhenen wederkeren. De HEERE heeft gegeven, en de HEERE heeft genomen; de Naam des HEEREN zij geloofd!

Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Geef het te kennen, indien gij kloek van verstand zijt.

Hij breidt het noorden uit over het woeste; Hij hangt de aarde aan een niet.

Daarna antwoordde de HEERE Job uit een onweder, en zeide:

Maar toch strek nu Uw hand uit, en tast aan alles, wat hij heeft; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen?

Hebt Gij niet een betuining gemaakt voor hem, en voor zijn huis, en voor al wat hij heeft rondom? Het werk zijner handen hebt Gij gezegend, en zijn vee is in menigte uitgebroken in den lande.

Toen de morgensterren te zamen vrolijk zongen, en al de kinderen Gods juichten.

En hem werden zeven zonen en drie dochteren geboren.

Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.

Er was nu een dag, als zijn zonen en zijn dochteren aten, en wijn dronken in het huis van hun broeder, den eerstgeborene.

De Geest Gods heeft mij gemaakt, en de adem des Almachtigen heeft mij levend gemaakt.

Want uit het stof komt het verdriet niet voort, en de moeite spruit niet uit de aarde;

Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?

Dat een bode tot Job kwam, en zeide: De runderen waren ploegende, en de ezelinnen weidende aan hun zijden.

De mens, van een vrouw geboren, is kort van dagen, en zat van onrust.

Ziet, zo Hij mij doodde, zou ik niet hopen? Evenwel zal ik mijn wegen voor Zijn aangezicht verdedigen.

Omdat de bergen hem voeder voortbrengen, daarom spelen al de dieren des velds aldaar.

Door Zijn Geest heeft Hij de hemelen versierd; Zijn hand heeft de langwemelende slang geschapen.

Toen stond Job op, en scheurde zijn mantel, en schoor zijn hoofd, en viel op de aarde, en boog zich neder;

En de HEERE zeide tot den satan: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn knecht Job? Want niemand is op de aarde gelijk hij, een man oprecht en vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad.

Doch de Sabeers deden een inval, en namen ze, en sloegen de jongeren met de scherpte des zwaards; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.

Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: Uw zonen en uw dochteren aten, en dronken wijn, in het huis van hun broeder, den eerstgeborene;

Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: De Chaldeen stelden drie hopen, en vielen op de kemelen aan, en namen ze, en sloegen de jongeren met de scherpte des zwaards; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.

Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; en wonderen, die men niet tellen kan.

Met het gehoor des oors heb ik U gehoord; maar nu ziet U mijn oog.

Doch Hij kent den weg, die bij mij is; Hij beproeve mij; als goud zal ik uitkomen.

Diezelve dag zij duisternis; dat God naar hem niet vrage van boven; en dat geen glans over hem schijne;

Als deze nog sprak, zo kwam een ander, en zeide: Het vuur Gods viel uit den hemel, en ontstak onder de schapen en onder de jongeren, en verteerde ze; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.

Ik weet, dat Gij alles vermoogt, en dat geen van Uw gedachten kan afgesneden worden.

In dit alles zondigde Job niet, en schreef Gode niets ongerijmds toe.

En zie, een grote wind kwam van over de woestijn, en stiet aan de vier hoeken van het huis, en het viel op de jongelingen, dat ze stierven; en ik ben maar alleen ontkomen, om het u aan te zeggen.

Maar nu komt het aan u, en gij zijt verdrietig; het raakt tot u, en gij wordt beroerd.

Dat Gij zoudt roepen, en ik U zou antwoorden, dat Gij tot het werk Uwer handen zoudt begerig zijn.

Zie, Hij zal voor mij henengaan, en ik zal Hem niet zien; en Hij zal voorbijgaan, en ik zal Hem niet merken.

Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

Het oog desgenen, die mij nu ziet, zal mij niet zien; uw ogen zullen op mij zijn; maar ik zal niet meer zijn.

Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.

Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.

Waarom zou ik mijn vlees in mijn tanden nemen, en mijn ziel in mijn hand stellen?

Dat de duisternis en des doods schaduw hem verontreinigen; dat wolken over hem wonen; dat hem verschrikken de zwarte dampen des dags!

Want wij zijn van gisteren en weten niet; dewijl onze dagen op de aarde een schaduw zijn.

Mijn ziel weigert uw woorden aan te roeren; die zijn als mijn laffe spijze.

Met vel en vlees hebt Gij mij bekleed; met beenderen ook en zenuwen hebt Gij mij samengevlochten;

Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?

Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Huid voor huid, en al wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven.

Maar nu telt Gij mijn treden; Gij bewaart mij niet om mijner zonden wil.

De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;

Er zal niets overig zijn, dat hij ete; daarom zal hij niet wachten naar zijn goed.

Zo gij u bekeert tot den Almachtige, gij zult gebouwd worden; doe het onrecht verre van uw tenten.

Zullen die u niet leren, tot u spreken, en uit hun hart redenen voortbrengen?

Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.

Benevens het leven hebt Gij weldadigheid aan mij gedaan, en Uw opzicht heeft mijn geest bewaard.

En dat het Gode beliefde, dat Hij mij verbrijzelde, Zijn hand losliet, en een einde met mij maakte!

Was niet uw vreze Gods uw hoop, en de oprechtheid uwer wegen uw verwachting?

Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;

Zie, Hij zal roven, wie zal het Hem doen wedergeven? Wie zal tot Hem zeggen: Wat doet Gij?

Och, of mijn begeerte kwame, en dat God mijn verwachting gave;

Hij zal geen zoon, noch neef hebben onder zijn volk; en niemand zal in zijn woningen overig zijn.

Dan zult gij het goud op het stof leggen, en het goud van Ofir bij den rotssteen der beken;

Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

Die den regen geeft op de aarde, en water zendt op de straten;

Hierom is mijn harp tot een rouwklage geworden, en mijn orgel tot een stem der wenenden.

Doch strek nu Uw hand uit, en tast zijn gebeente en zijn vlees aan; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen!

Die grote dingen doet, die men niet doorzoeken kan; wonderen, die men niet tellen kan;

Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.

Ook zal Hij mij tot zaligheid zijn; maar een huichelaar zal voor Zijn aangezicht niet komen.

En de HEERE zeide tot den satan: Zie, hij zij in uw hand, doch verschoon zijn leven.

Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

Hij zal niet meer wederkeren tot zijn huis, en zijn plaats zal hem niet meer kennen.

Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?

Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,

Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?

Ben ik dan een zee, of walvis, dat Gij om mij wachten zet?

Diezelve nacht, donkerheid neme hem in; dat hij zich niet verheuge onder de dagen des jaars; dat hij in het getal der maanden niet kome!

Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.

O, aarde! bedek mijn bloed niet; en voor mijn geroep zij geen plaats.

Maar gelijk als ik gezien heb: die ondeugd ploegen, en moeite zaaien, maaien dezelve.

Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!

Om de vernederden te stellen in het hoge; dat de rouwdragenden door heil verheven worden.

Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

Indien ik zondig, zo zult Gij mij waarnemen, en van mijn misdaad zult Gij mij niet onschuldig houden.

Mijn overtreding is in een bundeltje verzegeld, en Gij pakt mijn ongerechtigheid opeen.

Als zijn genoegzaamheid zal vol zijn, zal hem bang zijn; alle hand des ellendigen zal over hem komen.

Ziet nu, ik heb het recht ordentelijk gesteld; ik weet, dat ik rechtvaardig zal verklaard worden.

Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.

Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.

Over zijn dag zullen de nakomelingen verbaasd zijn, en de ouden met schrik bevangen worden.

Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.

Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.

Aan hem, die versmolten is, zou van zijn vriend weldadigheid geschieden; of hij zou de vreze des Almachtigen verlaten.

En voorwaar, een berg vallende vergaat, en een rots wordt versteld uit haar plaats;

Gij vernieuwt Uw getuigen tegenover mij, en vermenigvuldigt Uw toorn tegen mij; verwisselingen, ja, een heirleger, zijn tegen mij.

Alzo zijn de paden van allen, die God vergeten; en de verwachting des huichelaars zal vergaan.

Als het nog in zijn groenigheid is, hoewel het niet afgesneden wordt, nochtans verdort het voor alle gras.

Denwelken ik, zo ik rechtvaardig ware, niet zou antwoorden; mijn Rechter zal ik om genade bidden.

Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.

Dat hem vervloeken de vervloekers des dags, die bereid zijn hun rouw te verwekken;

En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

God zal Zijn toorn niet afkeren; onder Hem worden gebogen de hovaardige helpers.

Van denwelke zijn hoop walgen zal; en zijn vertrouwen zal zijn een huis der spinnekop.

Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.

Dat de sterren van zijn schemertijd verduisterd worden; hij wachte naar het licht, en het worde niet; en hij zie niet de oogleden des dageraads!

En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

Eer ik henenga (en niet wederkom) in een land der duisternis en der schaduwe des doods;

Ziet, diezelve nacht zij eenzaam; dat geen vrolijk gezang daarin kome;

Zo zal ik ook mijn mond niet wederhouden, ik zal spreken in benauwdheid mijns geestes; ik zal klagen in bitterheid mijner ziel.

Wanneer ik zeg: Mijn bedstede zal mij vertroosten, mijn leger zal van mijn klacht wat wegnemen;

Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.

Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.

Maar deze dingen hebt Gij verborgen in Uw hart; ik weet, dat dit bij U geweest is.

Want Hij vermorzelt mij door een onweder, en vermenigvuldigt mijn wonden zonder oorzaak.

Hij zal op zijn huis leunen, maar het zal niet bestaan; hij zal zich daaraan vasthouden, maar het zal niet staande blijven.

Zijn mijn dagen niet weinig? Houd op, zet van mij af, dat ik mij een weinig verkwikke;

En waarom hebt Gij mij uit de baarmoeder voortgebracht? Och, dat ik den geest gegeven had, en geen oog mij gezien had!

Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.

Hij is sappig voor de zon, en zijn scheuten gaan over zijn hof uit.

Verheft zich de bieze zonder slijk? Groeit het rietgras zonder water?

Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

Indien ik roep, en Hij mij antwoordt; ik zal niet geloven, dat Hij mijn stem ter ore genomen heeft.

Hoort naarstiglijk mijn rede, en mijn aanwijzing met uw oren.

En hij nam zich een potscherf, om zich daarmede te schrabben, en hij zat neder in het midden der as.

Mijn Vader, laat Job beproefd worden tot het einde toe, om zijner antwoorden wil onder de ongerechtige lieden.

Hoeveel te min zal ik Hem antwoorden, en mijn woorden uitkiezen tegen Hem?

Gewisselijk, zodanige zijn de woningen des verkeerden, en dit is de plaats desgenen die God niet kent.

Zo het aan de kracht komt, zie, Hij is sterk; en zo het aan het recht komt, wie zal mij dagvaarden?

Waarom ben ik niet gestorven van de baarmoeder af, en heb den geest gegeven, als ik uit den buik voortkwam?

Is dan mijn hulp niet in mij, en is de wijsheid uit mij verdreven?

Hij maakt te niet de gedachten der arglistigen; dat hun handen niet een ding uitrichten.

De reizigers van Thema zien ze, de wandelaars van Scheba wachten op haar.

En waarom vergeeft Gij niet mijn overtreding, en doet mijn ongerechtigheid niet weg? Want nu zal ik in het stof liggen; en Gij zult mij vroeg zoeken, maar ik zal niet zijn.

Dat zou nog mijn troost zijn, en zou mij verkwikken in den weedom, zo Hij niet spaarde; want ik heb de redenen des Heiligen niet verborgen gehouden.

Omdat hij niet toegesloten heeft de deuren mijns buiks, noch verborgen de moeite van mijn ogen.

Maar als God hem verslindt uit zijn plaats, zo zal zij hem loochenen, zeggende: Ik heb u niet gezien.

Zo ik goddeloos ben, wee mij! En ben ik rechtvaardig, ik zal mijn hoofd niet opheffen; ik ben zat van schande, maar aanzie mijn ellende.

Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

Zijn kinderen komen tot eer, en hij weet het niet; of zij worden klein, en hij let niet op hen.

Waarom zijn mij de knieen voorgekomen, en waartoe de borsten, opdat ik zuigen zou?

Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

Maar Hij verlost den behoeftige van het zwaard, van hun mond, en van de hand des sterken.

En toen zij hun ogen van verre ophieven, kenden zij hem niet, en hieven hun stem op, en weenden; daartoe scheurden zij een ieder zijn mantel, en strooiden stof op hun hoofden naar den hemel.

Want dan zult gij u over den Almachtige verlustigen, en gij zult tot God uw aangezicht opheffen.

Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!

Hij vangt de wijzen in hun arglistigheid; dat de raad der verdraaiden gestort wordt.

En mijn dagen zijn lichter geweest dan een loper; zij zijn weggevloden, zij hebben het goede niet gezien.

Des daags ontmoeten zij de duisternis, en gelijk des nachts tasten zij in de middag.

Of als een verborgene misdracht, zou ik niet zijn; als de kinderkens, die het licht niet gezien hebben.

Och, mocht men rechten voor een man met God, gelijk een kind des mensen voor zijn vriend.

Wat is mijn kracht, dat ik hopen zou? Of welk is mijn einde, dat ik mijn leven verlengen zou?

Alle duisternis zal verborgen zijn in zijn schuilplaatsen; een vuur, dat niet opgeblazen is, zal hem verteren; den overigen in zijn tent zal het kwalijk gaan.

Want nu zou ik nederliggen, en stil zijn; ik zou slapen, dan zou voor mij rust wezen;

Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

Van den adem Gods vergaan zij, en van het geblaas van Zijn neus worden zij verdaan.

Daar houden de bozen op van beroering, en daar rusten de vermoeiden van kracht;

Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

Met de koningen en raadsheren der aarde, die voor zich woeste plaatsen bebouwden;

Want weinige jaren in getal zullen er nog aankomen, en ik zal het pad henengaan, waardoor ik niet zal wederkeren.

Dan ontzet Gij mij met dromen, en door gezichten verschrikt Gij mij;

Alzo zaten zij met hem op de aarde, zeven dagen en zeven nachten; en niemand sprak tot hem een woord, want zij zagen, dat de smart zeer groot was.

Hoeveel misdaden en zonden heb ik? Maak mijn overtreding en mijn zonden mij bekend.

Maar Job antwoordde en zeide:

Zo is voor den arme verwachting; en de boosheid stopt haar mond toe.

Toen zeide de HEERE tot den satan: Van waar komt gij? En de satan antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van die te doorwandelen.

Mijn ziel is verdrietig over mijn leven; ik zal mijn klacht op mij laten; ik zal spreken in bitterheid mijner ziel.

Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.

In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.

Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!

Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.

Doe Uw hand verre van op mij, en Uw verschrikking make mij niet verbaasd.

De dag verga, waarin ik geboren ben, en de nacht, waarin men zeide: Een knechtje is ontvangen;

Waarom geeft Hij den ellendigen het licht, en het leven den bitterlijk bedroefden van gemoed?

Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?

Een stikdonker land, als de duisternis zelve, de schaduwe des doods, en zonder ordeningen, en het geeft schijnsel als de duisternis.

Alleenlijk doe twee dingen niet met mij; dan zal ik mij van Uw aangezicht niet verbergen.

Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.

Wie is hij, die met mij twist? Wanneer ik nu zweeg, zo zou ik den geest geven.

Maar zijn vlees, nog aan hem zijnde, heeft smart; en zijn ziel, in hem zijnde, heeft rouw.

Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

Ja, Hij zal dien bevrijden, die niet onschuldig is, want hij wordt bevrijd door de zuiverheid uwer handen.

Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.

Zodat mijn ziel de verworging kiest; den dood meer dan mijn beenderen.

Wat is de mens, dat Gij hem groot acht, en dat Gij Uw hart op hem zet?

Roep dan, en ik zal antwoorden; of ik zal spreken, en geef mij antwoord.

Want Hij doet smart aan, en Hij verbindt; Hij doorwondt, en Zijn handen helen.

Maar Job antwoordde en zeide:

Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten?

Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.

Is mijn kracht stenen kracht? Is mijn vlees staal?

Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.

Tegen de verwoesting en tegen den honger zult gij lachen, en voor het gedierte der aarde zult gij niet vrezen.

Roep nu, zal er iemand zijn, die u antwoorde? En tot wien van de heiligen zult gij u keren?

Want den dwaze brengt de toornigheid om, en de ijver doodt den slechte.

Want Gij schrijft tegen mij bittere dingen; en Gij doet mij erven de misdaden mijner jonkheid.

En hij veroudert als een verrotting, als een kleed, dat de mot opeet.

Tegen den gesel der tong zult gij verborgen wezen, en gij zult niet vrezen voor de verwoesting, als zij komt.

Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.

Er zij wat om zijn buik te vullen; God zal over hem de hitte Zijns toorns zenden, en over hem regenen op zijn spijze.

Ook nu, zie, in den hemel is mijn Getuige, en mijn Getuige in de hoogten.

En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

Ik zal tot God zeggen: Verdoem mij niet; doe mij weten, waarover Gij met mij twist.

Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.

Heb ik gezondigd, wat zal ik U doen, o Mensenhoeder? Waarom hebt Gij mij U tot een tegenloop gesteld, dat ik mijzelven tot een last zij?

Ik was niet gerust; en was niet stil, en rustte niet; en de beroering is gekomen.

Want Job antwoordde en zeide:

De kleine en de grote is daar; en de knecht vrij van zijn heer.

Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.

Zult Gij een gedreven blad verbrijzelen, en zult Gij een drogen stoppel vervolgen?

Of met de vorsten, die goud hadden, die hun huizen met zilver vervulden.

De brulling des leeuws, en de stem des fellen leeuws, en de tanden der jonge leeuwen worden verbroken.

Daar zijn de gebondenen te zamen in rust; zij horen de stem des drijvers niet.

Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

Want met de stenen des velds zal uw verbond zijn, en het gedierte des velds zal met u bevredigd zijn.

Aan den man, wiens weg verborgen is, en dien God overdekt heeft?

Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?

Ik zou zijn, alsof ik niet geweest ware; van moeders buik zou ik tot het graf gebracht zijn geweest.

Gij legt ook mijn voeten in den stok, en neemt waar al mijn paden; Gij drukt U in de wortelen mijner voeten,

Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

Mijn broeders hebben trouwelooslijk gehandeld als een beek; als de storting der beken gaan zij door;

Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;

Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?

Waarom verbergt Gij Uw aangezicht, en houdt mij voor Uw vijand?

Zie, dat is vreugde zijns wegs; en uit het stof zullen anderen voortspruiten.

En gij zult bevinden, dat uw tent in vrede is; en gij zult uw woning verzorgen, en zult niet feilen.

Hebt Gij mij niet als melk gegoten, en mij als een kaas doen runnen?

Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

De tenten der verwoesters hebben rust, en die Gode tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.

Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

Hoe lang keert Gij U niet af van mij, en laat niet van mij af, totdat ik mijn speeksel inzwelge?

Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

Totdat Hij uw mond met gelach vervulle, en uw lippen met gejuich.

Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?

Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.

De inkomste van zijn huis zal weggevoerd worden; het zal al henenvloeien in den dag Zijns toorns.

Die verlangen naar den dood, maar hij is er niet; en graven daarnaar meer dan naar verborgene schatten;

De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.

Hij laat mij niet toe mijn adem te verhalen; maar Hij verzadigt mij met bitterheden.

Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.

Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.

Die blijde zijn tot opspringens toe, en zich verheugen, als zij het graf vinden;

Uw haters zullen met schaamte bekleed worden; en de tent der goddelozen zal niet meer zijn.

Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

Is het U goed, dat Gij verdrukt, dat Gij verwerpt den arbeid Uwer handen, en over den raad der goddelozen schijnsel geeft?

In den honger zal Hij u verlossen van den dood, en in den oorlog van het geweld des zwaards.

Onder de gedachten van de gezichten des nachts, als diepe slaap valt op de mensen;

Zie, God zal den oprechte niet verwerpen; Hij vat ook de boosdoeners niet bij de hand;

Het is Uw wetenschap, dat ik niet goddeloos ben; nochtans is er niemand, die uit Uw hand verlosse.

Waarlijk, ik weet, dat het zo is; want hoe zou de mens rechtvaardig zijn bij God?

Gij zult in ouderdom ten grave komen, gelijk de korenhoop te zijner tijd opgevoerd wordt.

Wordt ook het onsmakelijke gegeten zonder zout? Is er smaak in het witte des dooiers?

Hebt Gij vleselijke ogen, ziet Gij, gelijk een mens ziet?

Want voor mijn brood komt mijn zuchting; en mijn brullingen worden uitgestort als water.

Wiens oogst de hongerige verteerde, dien hij ook tot uit de doornen gehaald had; de struikrover slokte hun vermogen in.

Want de pijlen des Almachtigen zijn in mij, welker vurig venijn mijn geest uitdrinkt; de verschrikkingen Gods rusten zich tegen mij.

Zijn Uw dagen als de dagen van een mens? Zijn Uw jaren als de dagen eens mans?

Dat Gij onderzoekt naar mijn ongerechtigheid, en naar mijn zonde verneemt?

De oude leeuw vergaat, omdat er geen roof is, en de jongens eens oudachtigen leeuws worden verstrooid.

Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.

Uw beginsel zal wel gering zijn; maar uw laatste zal zeer vermeerderd worden.

Ook zult gij bevinden, dat uw zaad menigvuldig wezen zal, en uw spruiten als het kruid der aarde.

Maar Job antwoordde en zeide:

Maar Job antwoordde en zeide:

Gedenk, dat mijn leven een wind is; mijn oog zal niet wederkomen, om het goede te zien.

Ik heb gezien een dwaas wortelende; doch terstond vervloekte ik zijn woning.

Zijn wortelen worden bij de springader ingevlochten; hij ziet een stenige plaats.

Leert mij, en ik zal zwijgen, en geeft mij te verstaan, waarin ik gedwaald heb.

Kwam mij schrik en beving over, en verschrikte de veelheid mijner beenderen.

Maar indien gij naar God vroeg zoekt, en tot den Almachtige om genade bidt;

Mijn dagen zijn lichter geweest dan een weversspoel, en zijn vergaan zonder verwachting.

Die verdonkerd zijn van het ijs, en in dewelke de sneeuw zich verbergt.

Zie dit, wij hebben het doorzocht, het is alzo; hoor het, en bemerk gij het voor u.

Die de aarde beweegt uit haar plaats, dat haar pilaren schudden;

De aarde wordt gegeven in de hand des goddelozen; Hij overdekt het aangezicht harer rechteren; zo niet, wie is Hij dan?

Verre waren zijn zonen van heil; en zij werden verbrijzeld in de poort, en er was geen verlosser.

Alzo zijn mij maanden der ijdelheid ten erve geworden, en nachten der moeite zijn mij voorbereid.

Die de zon gebiedt, en zij gaat niet op; en verzegelt de sterren;

Hij is wijs van hart, en sterk van kracht; wie heeft zich tegen Hem verhard, en vrede gehad?

Hoe lang zult gij deze dingen spreken, en de redenen uws monds een geweldige wind zijn?

Voorwaar, alzo zijt gijlieden mij nu niets geworden; gij hebt gezien de ontzetting, en gij hebt gevreesd.

Zou dan God het recht verkeren, en zou de Almachtige de gerechtigheid verkeren?

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

De wateren vermalen de stenen, het stof der aarde overstelpt het gewas, dat van zelf daaruit voortkomt; alzo verderft Gij de verwachting des mensen.

Dat Job niet met wetenschap gesproken heeft, en zijn woorden niet met kloek verstand geweest zijn.

Heb ik gezegd: Brengt mij, en geeft geschenken voor mij van uw vermogen?

En dat Gij hem bezoekt in elken morgenstond; dat Gij hem in elken ogenblik beproeft?

Als ik te slapen lig, dan zeg ik: Wanneer zal ik opstaan, en Hij den avond afgemeten hebben? En ik word zat van woelingen tot aan den schemertijd.

Gij overweldigt hem in eeuwigheid, en hij gaat heen; veranderende zijn gelaat, zo zendt Gij hem weg.

Die de bergen verzet, dat zij het niet gewaar worden, Die ze omkeert in Zijn toorn;

Rochelt ook de woudezel bij het jonge gras? Loeit de os bij zijn voeder?

Ten tijde, als zij van hitte vervlieten, worden zij uitgedelgd; als zij warm worden, verdwijnen zij uit haar plaats.

Ja, de Almachtige zal uw overvloedig goud zijn, en uw krachtig zilver zijn;

Gelijk de dienstknecht hijgt naar de schaduw, en gelijk de dagloner verwacht zijn werkloon;

Indien uw kinderen gezondigd hebben tegen Hem, Hij heeft hen ook in de hand hunner overtreding geworpen.

Och, of mijn verdriet recht gewogen wierd, en men mijn ellende samen in een weegschaal ophief!

Mijn vrienden zijn mijn bespotters; doch mijn oog druipt tot God.

Mijn vlees is met het gewormte en met het gruis des stofs bekleed; mijn huid is gekliefd en verachtelijk geworden.

Want het zou nu zwaarder zijn dan het zand der zeeen; daarom worden mijn woorden opgezwolgen.

Zou een mens rechtvaardiger zijn dan God? Zou een man reiner zijn dan zijn Maker?

Zo gij zuiver en recht zijt, gewisselijk zal Hij nu opwaken, om uwentwil, en Hij zal de woning uwer gerechtigheid volmaken.

Want tot zijn zonde zou hij nog overtreding bijvoegen; hij zou onder ons in de handen klappen, en hij zou zijn redenen vermenigvuldigen tegen God.

Dat is een ding, daarom zeg ik: Den oprechte en den goddeloze verdoet Hij.

De gangen haars wegs wenden zich ter zijde af; zij lopen op in het woeste, en vergaan.

Hij zij gevloden van de ijzeren wapenen, de stalen boog zal hem doorschieten.

Voorts is tot mij een woord heimelijk gebracht, en mijn oor heeft een weinigje daarvan gevat;

Als gij een zaak besluit, zo zal zij u bestendig zijn; en op uw wegen zal het licht schijnen.

Als de gesel haastelijk doodt, bespot Hij de verzoeking der onschuldigen.

Zij zijn voorbijgevaren met jachtschepen; gelijk een arend naar het aas toevliegt.

Zie, op Zijn knechten zou Hij niet vertrouwen; hoewel Hij in Zijn engelen klaarheid gesteld heeft.

Ook werpt gij u op een wees; en gij graaft tegen uw vriend.

Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;

O, hoe krachtig zijn de rechte redenen! Maar wat bestraft het bestraffen, dat van ulieden is?

Zij worden beschaamd, omdat elkeen vertrouwde; als zij daartoe komen, zo worden zij schaamrood.

Of bevrijdt mij van de hand des verdrukkers, en verlost mij van de hand der tirannen?

Zult gij, om te bestraffen, woorden bedenken, en zullen de redenen des mismoedigen voor wind zijn?

Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:

Gij zult tot Hem ernstiglijk bidden, en Hij zal u verhoren; en gij zult uw geloften betalen.

Zou onrecht op mijn tong wezen? Zou mijn gehemelte niet de ellenden te verstaan geven?

Maar nu, belieft het u, wendt u tot mij, en het zal voor ulieder aangezicht zijn, of ik liege.

Zo Hij lust heeft, om met hem te twisten, niet een uit duizend zal hij Hem beantwoorden.

Maar hij zeide tot haar: Gij spreekt als een der zottinnen spreekt; ja, zouden wij het goede van God ontvangen, en het kwade niet ontvangen? In dit alles zondigde Job met zijn lippen niet.

Indien ik mij wasse met sneeuwwater, en mijn handen zuivere met zeep;

Zo schroom ik voor al mijn smarten; ik weet, dat Gij mij niet onschuldig zult houden.

Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.

Zekerlijk de geest, die in den mens is, en de inblazing des Almachtigen, maakt henlieden verstandig.

Daartoe was zijn vee zeven duizend schapen, en drie duizend kemelen, en vijfhonderd juk ossen, en vijfhonderd ezelinnen; ook was zijn dienstvolk zeer veel; zodat deze man groter was dan al die van het oosten.

Het geschiedde nu, nadat de HEERE die woorden tot Job gesproken had, dat de HEERE tot Elifaz, den Themaniet, zeide: Mijn toorn is ontstoken tegen u, en tegen uw twee vrienden, want gijlieden hebt niet recht van Mij gesproken, gelijk Mijn knecht Job.

Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

Indien mijn zeggen is: Ik zal mijn klacht vergeten, en ik zal mijn gebaar laten varen, en mij verkwikken;

Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

Wie zal een reine geven uit den onreine? Niet een.

Wederom was er een dag, als de kinderen Gods kwamen, om zich voor den HEERE te stellen, dat de satan ook in het midden van hen kwam, om zich voor den HEERE te stellen.

En de HEERE zeide tot den satan: Zie, al wat hij heeft, zij in uw hand; alleen aan hem strek uw hand niet uit. En de satan ging uit van het aangezicht des HEEREN.

Het geschiedde dan, als de dagen der maaltijden omgegaan waren, dat Job henenzond, en hen heiligde en des morgens vroeg opstond, en brandofferen offerde naar hun aller getal; want Job zeide: Misschien hebben mijn kinderen gezondigd, en God in hun hart gezegend. Alzo deed Job al die dagen.

Hoeveel te min op degenen, die lemen huizen bewonen, welker grondslag in het stof is? Zij worden verbrijzeld voor de motten.

Toen zeide de HEERE tot den satan; Van waar komt gij? En de satan antwoordde den HEERE, en zeide: Van om te trekken op de aarde, en van die te doorwandelen.

Als een man gestorven is, zal hij weder leven? Ik zou al de dagen mijns strijds hopen, totdat mijn verandering komen zou.

Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.

Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

Toen ging voorbij mijn aangezicht een geest; hij deed het haar mijns vleses te berge rijzen.

En de HEERE wendde de gevangenis van Job, toen hij gebeden had voor zijn vrienden; en de HEERE vermeerderde al hetgeen Job gehad had tot dubbel zoveel.

Want ik vreesde een vreze, en zij is mij aangekomen; en wat ik schroomde, is mij overkomen.

Van den morgen tot den avond worden zij vermorzeld; zonder dat men er acht op slaat, vergaan zij in eeuwigheid.

Zie, gelukzalig is de mens, denwelken God straft; daarom verwerp de kastijding des Almachtigen niet.

Want voor een boom, als hij afgehouwen wordt, is er verwachting, dat hij zich nog zal veranderen, en zijn scheut niet zal ophouden.

Toen zeide zijn huisvrouw tot hem: Houdt gij nog vast aan uw oprechtigheid? Zegen God, en sterf.

En de HEERE zeide tot den satan: Hebt gij ook acht geslagen op Mijn knecht Job? Want niemand is op de aarde gelijk hij, een man, oprecht en vroom, godvrezende en wijkende van het kwaad; en hij houdt nog vast aan zijn oprechtigheid, hoewel gij Mij tegen hem opgehitst hebt, om hem te verslinden zonder oorzaak.

En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

Verreist niet hun uitnemendheid met hen? Zij sterven, maar niet in wijsheid.

Uw woorden hebben den struikelende opgericht, en de krommende knieen hebt gij vastgesteld;

Ook kwamen tot hem al zijn broeders, en al zijn zusters, en allen, die hem te voren gekend hadden, en aten brood met hem in zijn huis, en beklaagden hem, en vertroostten hem over al het kwaad, dat de HEERE over hem gebracht had; en zij gaven hem een iegelijk een stuk gelds, een iegelijk ook een gouden voorhoofdsiersel.

En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;

Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.

Als men iemand vernederen zal, en gij zeggen zult: Het zij verhoging; dan zal God den nederige van ogen behouden.

Kunt gij de liefelijkheden van het Zevengesternte binden, of de strengen des Orions losmaken?

Toen ging de satan uit van het aangezicht des HEEREN, en sloeg Job met boze zweren, van zijn voetzool af tot zijn schedel toe.

Dewijl zijn dagen bestemd zijn, het getal zijner maanden bij U is, en Gij zijn bepalingen gemaakt hebt, die hij niet overgaan zal;

Het gebod Zijner lippen heb ik ook niet weggedaan; de redenen Zijns monds heb ik meer dan mijn bescheiden deel weggelegd.

Hij stond, doch ik kende zijn gedaante niet; een beeltenis was voor mijn ogen; er was stilte, en ik hoorde een stem, zeggende:

Toen antwoordde de satan den HEERE, en zeide: Is het om niet, dat Job God vreest?

En de HEERE antwoordde Job uit een onweder, en zeide:

Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.

De hemel zal zijn ongerechtigheid openbaren, en de aarde zal zich tegen hem opmaken.

Maar is Hij tegen iemand, wie zal dan Hem afkeren? Wat Zijn ziel begeert, dat zal Hij doen.

Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.

Daarom verfoei ik mij, en ik heb berouw in stof en as.

Maar de mens wordt tot moeite geboren; gelijk de spranken der vurige kolen zich verheffen tot vliegen.

Zie, gij hebt velen onderwezen, en gij hebt slappe handen gesterkt;

En zijn zonen gingen, en maakten maaltijden in ieders huis op zijn dag; en zij zonden henen, en nodigden hun drie zusteren, om met hen te eten en te drinken.

Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)

Die alleen de hemelen uitbreidt, en treedt op de hoogten der zee;

Maar nu lachen over mij minderen dan ik van dagen, welker vaderen ik versmaad zou hebben, om bij de honden mijner kudde te stellen.

Zijt gij gekomen tot de schatkameren der sneeuw, en hebt gij de schatkameren des hagels gezien?

Als nu de drie vrienden van Job gehoord hadden al dit kwaad, dat over hem gekomen was, kwamen zij, ieder uit zijn plaats, Elifaz, de Themaniet, en Bildad, de Suhiet, en Zofar, de Naamathiet; en zij waren het eens geworden, dat zij kwamen om hem te beklagen, en om hem te vertroosten.

Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.

Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?

Alzo ligt de mens neder, en staat niet op; totdat de hemelen niet meer zijn, zullen zij niet opwaken, noch uit hun slaap opgewekt worden.

Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?

Zo wij een woord opnemen tegen u, zult gij verdrietig zijn? Nochtans wie zal zich van woorden kunnen onthouden?

En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.

Hij komt voort als een bloem, en wordt afgesneden; ook vlucht hij als een schaduw, en bestaat niet.

Heeft niet de mens een strijd op de aarde, en zijn zijn dagen niet als de dagen des dagloners?

Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?

Wie is hij, die den raad verduistert met woorden zonder wetenschap?

Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.

Of wie heeft de zee met deuren toegesloten, toen zij uitbrak, en uit de baarmoeder voortkwam?

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

Maar Job antwoordde en zeide:

Er is geen scheidsman tussen ons, die zijn hand op ons beiden leggen mocht.

In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.

Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;

Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

Want gewisselijk, gij zijt leugenstoffeerders; gij allen zijt nietige medicijnmeesters.

Is er dan bij Hem een Gezant, een Uitlegger, een uit duizend, om den mens zijn rechten plicht te verkondigen;

Maar Job antwoordde en zeide:

Zo lang als mijn adem in mij zal zijn, en het geblaas Gods in mijn neus;

In zes benauwdheden zal Hij u verlossen, en in de zevende zal u het kwaad niet aanroeren.

Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.

De hel is naakt voor Hem, en geen deksel is er voor het verderf.

Maar God spreekt eens of tweemaal; doch men let niet daarop.

Dien Ik de wildernis tot zijn huis besteld heb, en het ziltige tot zijn woningen.

Maar een man sterft, als hij verzwakt is, en de mens geeft den geest, waar is hij dan?

Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij, gelijk Hij, met de stem donderen?

Maar Job antwoordde en zeide:

Uw handen doen mij smart aan, hoewel zij mij gemaakt hebben, te zamen rondom mij zijn zij, en Gij verslindt mij.

Zal ook een man Gode voordelig zijn? Maar voor zichzelven zal de verstandige voordelig zijn.

Een wolk vergaat en vaart henen; alzo die in het graf daalt, zal niet weder opkomen.

Waarop zijn haar grondvesten nedergezonken, of wie heeft haar hoeksteen gelegd?

Och, of Gij mij in het graf verstaakt, mij verborgt, totdat Uw toorn zich afkeerde; dat Gij mij een bepaling steldet, en mijner gedachtig waart!

Toen ik mijn gangen wies in boter, en de rots bij mij oliebeken uitgoot;

Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.

Die den Wagen maakt, den Orion, en het Zevengesternte, en de binnenkameren van het Zuiden;

Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

Daarna opende Job zijn mond, en vervloekte zijn dag.

En de HEERE zegende Jobs laatste meer dan zijn eerste; want hij had veertien duizend schapen, en zes duizend kemelen, en duizend juk runderen, en duizend ezelinnen.

Indien Hij Zijn hart tegen hem zette, zijn geest en zijn adem zou Hij tot Zich vergaderen;

Hij heeft een gezet perk over het vlakke der wateren rondom afgetekend, tot aan de voleinding toe des lichts met de duisternis.

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

De doden zullen geboren worden van onder de wateren, en hun inwoners.

Hebt gij met Hem de hemelen uitgespannen, die vast zijn, als een gegoten spiegel?

Wie is hij, zegt Gij, die den raad verbergt zonder wetenschap? Zo heb ik dan verhaald, hetgeen ik niet verstond, dingen, die voor mij te wonderbaar waren, die ik niet wist.

Doch ik zou naar God zoeken, en tot God mijn aanspraak richten;

Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?

Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden.

Men zal het zwaard uittrekken, het zal uit het lijf uitgaan, en glinsterende uit zijn gal voortkomen; verschrikkingen zullen over hem zijn.

Ziet, dat alles heeft mijn oog gezien, mijn oor gehoord en verstaan.

Toen ik uitging naar de poort door de stad, toen ik mijn stoel op de straat liet bereiden.

Hoeveel te min de mens, die een made is, en des mensen kind, die een worm is!

Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;

Hebt gij van uw dagen den morgenstond geboden? Hebt gij den dageraad zijn plaats aangewezen;

Toen hielden de drie mannen op van Job te antwoorden, dewijl hij in zijn ogen rechtvaardig was.

Want ik bevrijdde den ellendige, die riep, en den wees, die geen helper had.

De eerstgeborene des doods zal de grendelen zijner huid verteren, zijn grendelen zal hij verteren.

Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.

Want Hij is niet een man, als ik, dien ik antwoorden zou, zo wij te zamen in het gericht kwamen.

Zie, God is groot, en wij begrijpen het niet; er is ook geen onderzoeking van het getal Zijner jaren.

Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

Daarom neemt nu voor ulieden zeven varren en zeven rammen, en gaat henen tot Mijn knecht Job, en offert brandoffer voor ulieden, en laat Mijn knecht Job voor ulieden bidden; want zekerlijk, Ik zal zijn aangezicht aannemen, opdat Ik aan ulieden niet doe naar uw dwaasheid; want gijlieden hebt niet recht van Mij gesproken, gelijk Mijn knecht Job.

Och, of ik wist, dat ik Hem vinden zou, ik zou tot Zijn stoel komen;

Door Zijn kracht klieft Hij de zee, en door Zijn verstand verslaat Hij haar verheffing.

Zult gij den eenhoorn met zijn touw aan de voren binden? Zal hij de laagten achter u eggen?

Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

Dat het gejuich de goddelozen van nabij geweest is, en de vreugde des huichelaars voor een ogenblik?

Hoe zou dan een mens rechtvaardig zijn bij God, en hoe zou hij zuiver zijn, die van een vrouw geboren is?

Zijn toorn verscheurt, en Hij haat mij; Hij knerst over mij met Zijn tanden; mijn wederpartijder scherpt zijn ogen tegen mij.

Daarom, gij, lieden van verstand, hoort naar mij: Verre zij God van goddeloosheid, en de Almachtige van onrecht!

Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.

Maar niemand zegt: Waar is God, mijn Maker, Die de psalmen geeft in den nacht?

In den droom, door het gezicht des nachts, als een diepe slaap op de lieden valt, in de sluimering op het leger;

En Job ging voort zijn spreuk op te heffen, en zeide:

Dan zal Ik ook u loven, omdat uw rechterhand u zal verlost hebben.

Ziet, dit zijn maar uiterste einden Zijner wegen; en wat een klein stukje der zaak hebben wij van Hem gehoord? Wie zou dan den donder Zijner mogendheden verstaan?

De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.

Zie, ga ik voorwaarts, zo is Hij er niet, of achterwaarts, zo verneem ik Hem niet.

Toen antwoordde Bildad, de Suhiet, en zeide:

Zijt gij gekomen tot aan de oorsprongen der zee, en hebt gij in het onderste des afgronds gewandeld?

Want Hij trekt de druppelen der wateren op, die den regen na zijn damp uitgieten;

Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.

Hoe lang is het, dat gijlieden een einde van woorden zult maken? Merkt op, en daarna zullen wij spreken.

En zeide: Tot hiertoe zult gij komen, en niet verder, en hier zal hij zich stellen tegen den hoogmoed uwer golven.

In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf.

Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

Ja, het licht der goddelozen zal uitgeblust worden, en de vonk zijns vuurs zal niet glinsteren.

Och, of ik ware, gelijk in de vorige maanden, gelijk in de dagen, toen God mij bewaarde!

Want Zijn ogen zijn op ieders wegen, en Hij ziet al zijn treden.

De pilaren des hemels sidderen, en ontzetten zich voor Zijn schelden.

Zo ontstak de toorn van Elihu, den zoon van Baracheel, den Buziet, van het geslacht van Ram; tegen Job werd zijn toorn ontstoken, omdat hij zijn ziel meer rechtvaardigde dan God.

Verder antwoordde Elihu, en zeide:

Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?

Zult gij voor God onrecht spreken, en zult gij voor Hem bedriegerij spreken?

Zij zullen ondervaren met de handbomen des grafs, als er rust te zamen in het stof wezen zal.

Dit is het deel des goddelozen mensen van God, en de erve zijner redenen van God.

Zult gij voor den ouden leeuw roof jagen, of de graagheid der jonge leeuwen vervullen?

Kunt gij de Mazzaroth voortbrengen op haar tijd, en den Wagen met zijn kinderen leiden?

Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.

Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

De wolken zijn Hem een verberging, dat Hij niet ziet; en Hij bewandelt den omgang der hemelen.

Indien het kwaad in zijn mond zoet is, hij dat verbergt, onder zijn tong,

Ik bekleedde mij met gerechtigheid, en zij bekleedde mij; mijn oordeel was als een mantel en vorstelijke hoed.

Ook beeft hierover mijn hart, en springt op uit zijn plaats.

Waar is de weg, daar het licht woont? En de duisternis, waar is haar plaats?

Neem dit, o Job, ter ore; sta, en aanmerk de wonderen Gods.

Zijn vertrouwen zal uit zijn tent uitgerukt worden; zulks zal hem doen treden tot den koning der verschrikkingen.

Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.

Gord nu als een man uw lenden; Ik zal u vragen, en onderricht Mij.

Hebt gij het pad der eeuw waargenomen, dat de ongerechtige lieden betreden hebben?

Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;

Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.

Heerschappij en vreze zijn bij Hem, Hij maakt vrede in Zijn hoogten.

Zou ik ook, als gijlieden, spreken, indien uw ziel ware in mijner ziele plaats? Zou ik woorden tegen u samenhopen, en zou ik over u met mijn hoofd schudden?

Hebt gij wetenschap van de opwegingen der dikke wolken; de wonderheden Desgenen, Die volmaakt is in wetenschappen?

Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;

De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben.

Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?

Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;

Ik ben den draken een broeder geworden, en een metgezel der jonge struisen.

Zij verhardt zich tegen haar jongen, alsof zij de hare niet waren; haar arbeid is te vergeefs, omdat zij zonder vreze is.

Want gij hebt uw broederen zonder oorzaak pand afgenomen, en de klederen der naakten hebt gij uitgetogen.

Als van het noorden het goud komt; maar bij God is een vreselijke majesteit!

Want het oor proeft de woorden, gelijk het gehemelte de spijze smaakt.

Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

Strooi de verbolgenheden uws toorns uit, en zie allen hoogmoedige, en verneder hem!

Gord nu, als een man, uw lenden, zo zal Ik u vragen, en onderricht Mij.

Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.

Hoe dan tot Dien, Die het aangezicht der vorsten niet aanneemt, en den rijke voor den arme niet kent? Want zij zijn allen Zijner handen werk.

Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

Want wat is de verwachting des huichelaars, als hij zal gierig geweest zijn, wanneer God zijn ziel zal uittrekken?

Ik heb vele dergelijke dingen gehoord; gij allen zijt moeilijke vertroosters.

Zijn vlees zal frisser worden dan het was in de jeugd; hij zal tot de dagen zijner jonkheid wederkeren.

Is niet uw boosheid groot, en uwer ongerechtigheden geen einde?

Hij bindt de wateren in Zijn wolken; nochtans scheurt de wolk daaronder niet.

Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?

Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

Ik had rust, maar Hij heeft mij verbroken, en bij mijn nek gegrepen, en mij verpletterd; en Hij heeft mij Zich tot een doelwit opgericht.

Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.

Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.

Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

De weduwen hebt gij ledig weggezonden, en de armen der wezen zijn verbrijzeld.

Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!

Och, dat ik niemands aangezicht aanneme, en tot den mens geen bijnamen gebruike!

Het vergif der adderen zal hij zuigen; de tong der slang zal hem doden.

Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?

Wend U van hem af, dat hij rust hebbe, totdat hij als een dagloner aan zijn dag een welgevallen hebbe.

Dat Hij van op mij Zijn roede wegdoe, en dat Zijn verschrikking mij niet verbaasd make;

Mijn huid is zwart geworden over mij, en mijn gebeente is ontstoken van dorrigheid.

Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.

Zal het goed zijn, als Hij u zal onderzoeken? Zult gij met Hem spotten, gelijk men met een mens spot?

Ik heb een zak over mijn huid genaaid; ik heb mijn hoorn in het stof gedaan.

Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;

Zie toch, zijn kracht is in zijn lenden, en zijn macht in den navel zijns buiks.

Maar ik zal tot den Almachtige spreken, en ben belust mij te verdedigen voor God.

Verberg hen te zamen in het stof; verbind hun aangezichten in het verborgen!

Gelijk gijlieden het weet, weet ik het ook; ik zwicht niet voor u.

Hierom antwoordde Elihu, de zoon van Baracheel, den Buziet, en zeide: Ik ben minder van dagen, maar gijlieden zijt stokouden; daarom heb ik geschroomd en gevreesd, ulieden mijn gevoelen te vertonen.

Dan zult Gij mij in de gracht induiken, en mijn klederen zullen van mij gruwen.

God dondert met Zijn stem zeer wonderlijk; Hij doet grote dingen, en wij begrijpen ze niet.

Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

Och, of gij gans stilzweegt! Dat zou ulieden voor wijsheid wezen.

Weet gij de verordeningen des hemels, of kunt gij deszelfs heerschappij op de aarde bestellen?

Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.

Zo waarachtig als God leeft, Die mijn recht weggenomen heeft, en de Almachtige, Die mijner ziel bitterheid heeft aangedaan!

Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.

Ook wordt hij gestraft met smart op zijn leger, en de sterke menigte zijner beenderen;

Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.

De wateren verlopen uit een meer, en een rivier droogt uit en verdort;

Het zij verre van mij, dat ik ulieden rechtvaardigen zou; totdat ik den geest zal gegeven hebben, zal ik mijn oprechtigheid van mij niet wegdoen.

De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.

Wie heeft de wijsheid in het binnenste gezet? Of wie heeft den zin het verstand gegeven?

De schaduwachtige bomen bedekken hem, elkeen met zijn schaduw; de beekwilgen omringen hem.

Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.

Wie deelt voor den stortregen een waterloop uit, en een weg voor het weerlicht der donderen?

O gij, die zijn ziel verscheurt door zijn toorn! Zal om uwentwil de aarde verlaten worden, en zal een rots versteld worden uit haar plaats?

Zie nu Behemoth, welken Ik gemaakt heb nevens u; hij eet hooi, gelijk een rund.