Een psalm van David, om te doen gedenken. (1a) O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.

Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.

Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.

Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.

HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.

Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.

Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.

Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.

Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!

Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.

Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.

En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.

En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.

Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.

Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.

Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.

Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.

Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.

Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.

Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.

Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.

[ (Psalms 38:23) Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil! ]