בִּשְׁנַ֣ת
biš·naṯ
In year
שָׁל֗וֹשׁ
šā·lō·wōš,
לְכ֙וֹרֶשׁ֙
lə·ḵō·w·reš
מֶ֣לֶךְ
me·leḵ
פָּרַ֔ס
pā·ras,
דָּבָר֙
dā·ḇār
נִגְלָ֣ה
niḡ·lāh
、 לְדָֽנִיֵּ֔אל
lə·ḏā·nî·yêl,
to Daniel
אֲשֶׁר־
’ă·šer-
נִקְרָ֥א
niq·rā
שְׁמ֖וֹ
šə·mōw
– בֵּלְטְשַׁאצַּ֑ר
bê·lə·ṭə·šaṣ·ṣar;
、 וֶאֱמֶ֤ת
we·’ĕ·meṯ
and [was] true
הַדָּבָר֙
had·dā·ḇār
וְצָבָ֣א
wə·ṣā·ḇā
but the appointed time
– גָד֔וֹל
ḡā·ḏō·wl,
[was] long
וּבִין֙
ū·ḇîn
and he understood
אֶת־
’eṯ-
-
、 הַדָּבָ֔ר
had·dā·ḇār,
the message
וּבִ֥ינָה
ū·ḇî·nāh
ל֖וֹ
lōw
. בַּמַּרְאֶֽה׃
bam·mar·’eh.
of the vision .