'Toch' in de Bijbel

Maar toch strek nu Uw hand uit, en tast aan alles, wat hij heeft; zo hij U niet in Uw aangezicht zal zegenen?

Gedenk toch, wie is de onschuldige, die vergaan zij; en waar zijn de oprechten verdelgd?

Keert toch weder, laat er geen onrecht wezen, ja, keert weder; nog zal mijn gerechtigheid daarin zijn.

Ik versmaad ze, ik zal toch in der eeuwigheid niet leven; houd op van mij, want mijn dagen zijn ijdelheid.

Want vraag toch naar het vorige geslacht, en bereid u tot de onderzoeking hunner vaderen.

Zo ik mij rechtvaardig, mijn mond zal mij verdoemen; ben ik oprecht, Hij zal mij toch verkeerd verklaren.

Ben ik oprecht, zo acht ik toch mijn ziel niet; ik versmaad mijn leven.

Ik zal toch goddeloos zijn; waarom dan zal ik ijdellijk arbeiden?

Gedenk toch, dat Gij mij als leem bereid hebt, en mij tot stof zult doen wederkeren.

En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

Hoort toch mijn verdediging, en merkt op de twistingen mijner lippen.

Daar toch geen wrevel in mijn handen is, en mijn gebed zuiver is.

Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.

Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.

Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!

Is niet God in de hoogte der hemelen? Zie toch het opperste der sterren aan, dat zij verheven zijn.

Gewen u toch aan Hem, en heb vrede; daardoor zal u het goede overkomen.

Ontvang toch de wet uit Zijn mond, en leg Zijn redenen in uw hart.

En gewisselijk, o Job! hoor toch mijn redenen, en neem al mijn woorden ter ore.

Zie toch, zijn kracht is in zijn lenden, en zijn macht in den navel zijns buiks.

Hoor toch, en ik zal spreken; ik zal U vragen, en onderricht Gij mij.