Maar nu, dewijl het niets is, dat Zijn toorn Job bezocht heeft, en Hij hem niet zeer in overvloed doorkend heeft;

(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid;)

Hij zal ze bereiden, maar de rechtvaardige zal ze aantrekken, en de onschuldige zal het zilver delen.

Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;

Mijn wortel was uitgebreid aan het water, en dauw vernachtte op mijn tak.

Dan geeft Hij hun hun werk te kennen, en hun overtredingen, omdat zij de overhand genomen hebben;

Opdat gij niet zegt: Wij hebben de wijsheid gevonden; God heeft hem nedergestoten, geen mens.

Merk op, o Job! Hoor naar mij; zwijg, en ik zal spreken.

Zij breken mijn pad af, zij bevorderen mijn ellende; zij hebben geen helper van doen.

Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.

Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.

De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.

Daarom dat Hij hun werken kent, zo keert Hij hen des nachts om, en zij worden verbrijzeld.

Zij werden uit het midden uitgedreven; (men jouwde over hen, als over een dief),

Wie bereidt de raaf haar kost, als haar jongen tot God schreeuwen, als zij dwalen, omdat er geen eten is?

Als zij nederbukken in de holen, en in den kuil zitten, ter loering?

De jongens zagen mij, en verstaken zich, en de stokouden rezen op en stonden.

Hij laat den goddeloze niet leven, en het recht der ellendigen beschikt Hij.

Alle mensen zien het aan; de mens schouwt het van verre.

Mijn vijand zij als de goddeloze, en die zich tegen mij opmaakt, als de verkeerde.

Door de veelheid der kracht is mijn kleed veranderd; Hij omgordt mij als de kraag mijns roks.

Zij zijn ontzet, zij antwoorden niet meer; zij hebben de woorden van zich verzet.

Zie nu, ik heb mijn mond opengedaan; mijn tong spreekt onder mijn gehemelte.

Hij legt mijn voeten in den stok; Hij neemt al mijn paden waar.

Zo gij kunt, antwoord mij; schik u voor mijn aangezicht, stel u.

En het gedierte gaat in de loerplaatsen, en blijft in zijn holen.

Maar Hij zal tot een aardhoop de hand niet uitsteken; is er bij henlieden geschrei in zijn verdrukking?

Wacht u, wend u niet tot ongerechtigheid; overmits gij ze in dezen verkoren heb, uit oorzake van de ellende.

Want gij hebt gezegd: Wat zou zij u baten? Wat meer voordeel zal ik daarmede doen, dan met mijn zonde?

Zou Hij uw rijkdom achten, dat gij niet in benauwdheid zoudt zijn; of enige versterkingen van kracht?

Weet gij, wanneer God over dezelve orde stelt, en het licht Zijner wolk laat schijnen?

De lieden van verstand zullen met mij zeggen, en een wijs man zal naar mij horen;

Hij klopt hen samen als goddelozen, in een plaats, waar aanschouwers zijn;

Als ik nu acht op u gegeven heb, ziet, er is niemand, die Job overreedde, die uit ulieden zijn redenen beantwoordde;

Zal het van u zijn, hoe Hij iets vergelden zal, dewijl gij Hem versmaadt? Zoudt gij dan verkiezen, en niet ik? Wat weet gij dan? Spreek.

Omdat ik niet uitgedelgd ben voor de duisternis, en dat Hij van mijn aangezicht de donkerheid bedekt heeft.

Dien Ik ophoude tot den tijd der benauwdheid, tot den dag des strijds en des oorlogs!

Maar gij hebt het gericht des goddelozen vervuld; het gericht en het recht houden u vast.

Om het woeste en het verwoeste te verzadigen, en om het uitspruitsel der grasscheutjes te doen wassen.

Daarom zeg ik: Hoor naar mij; ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.

Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!

Zie, mijn verschrikking zal u niet beroeren, en mijn hand zal over u niet zwaar zijn.

Zie, Hij breidt over hem Zijn licht uit, en de wortelen der zee bedekt Hij.

Wie heeft Hem gesteld over Zijn weg? Of wie heeft gezegd: Gij hebt onrecht gedaan?

Zo er redenen zijn, antwoord mij; spreek, want ik heb lust u te rechtvaardigen.

Dat gij dat brengen zoudt tot zijn pale, en dat gij merken zoudt de paden zijns huizes?

Zij komen aan, als door een wijde breuk; onder de verwoesting rollen zij zich aan.

Daarom dat zij van achter Hem afgeweken zijn, en geen Zijner wegen verstaan hebben;

Hoe hebt gij hem geraden, die geen wijsheid heeft, en de zaak, alzo zij is, ten volle bekend gemaakt?

Haak niet naar dien nacht, als de volken van hun plaats opgenomen worden.

Gij weet het, want gij waart toen geboren, en uw dagen zijn veel in getal.

Ik heb dan gewacht, maar zij spreken niet; want zij staan stil; zij antwoorden niet meer.

Zo er dan verstand bij u is, hoor dit; neig de oren tot de stem mijner woorden.

Ziet, gij zelve allen hebt het gezien; en waarom wordt gij dus door ijdelheid verijdeld?

Zo niet, hoor naar mij; zwijg, en ik zal u wijsheid leren.

Want ik weet geen bijnamen te gebruiken; in kort zou mijn Maker mij wegnemen.

Ik zal mijn deel ook antwoorden, ik zal mijn gevoelen ook vertonen.

Want zij verheft zich; gelijk een felle leeuw jaagt Gij mij; Gij keert weder en stelt U wonderlijk tegen mij.

Ik zal u antwoord geven, en uw vrienden met u.

Zal het Hem verteld worden, als ik zo zou spreken? Denkt iemand dat, gewisselijk, hij zal verslonden worden.

Toen de Almachtige nog met mij was, en mijn jongens rondom mij;

Onderricht ons, wat wij Hem zeggen zullen; want wij zullen niets ordentelijk voorstellen kunnen vanwege de duisternis.

Ik zal spreken, opdat ik voor mij lucht krijge; ik zal mijn lippen openen, en zal antwoorden.